പെയ്തൊഴിയുമ്പോള്......

മഴ വീണ്ടും പെയ്യുകയാണ്.

 തന്റെ സ്നേഹം മൂടിയോളിപ്പിക്കാനാകാതെ.

 മനസിന്റെ അകത്തളങ്ങളെ തഴുകിത്തലോടി

കുളിരണിയിച്ചു കൊണ്ട് ആര്ദ്രമായി

 പെയ്തിറങ്ങുകയാണ് മഴ.

ആരെയോ കാത്തിരിക്കുന്നതിന്റെ പ്രതീക്ഷയില്

മഴയോടുള്ള എന്റെ പ്രണയം കൂടിയിരുന്നു.

 വര്ഷരാഗം പോലെ

 പെയ്തിറങ്ങുന്ന ഈ മഴയ്ക്കും,

 ശിശിരമേഖങ്ങള്ക്കും,

 പുല്ക്കൊടിത്തുമ്പിലെ മഞ്ഞുതുള്ളിയ്ക്കും,

 എന്റെ ഹൃദയത്തില്

പൂത്തുലഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന വസന്തതിനും

 നിന്റെ മുഖം.

നാളെയുടെ സ്നേഹോഷ്മളമായ സ്വപ്നങ്ങളില്

നിന്റെ ആ കണ്ണുകള് മാത്രം.

കണ്ടു കൊതി തീരും മുന്പേ മാഞ്ഞു പോയ സുഖമുള്ള

ഒരു സ്വപ്നം പോലെ....

തീവ്രനുരാഗത്തിന്റെ നിമിഷങ്ങളില്

മഴത്തുള്ളികള്

മൌനമായി പെയ്തിറങ്ങുകയാണ് വീണ്ടും.

 മഴയ്ക്ക് ശേഷം നിശബ്ധമായ

ലോകം പോലെയാണിപ്പോള് എന്റെ മനസ്.

നിശബ്ദതയെ ഭേദിക്കുന്നത്

തുള്ളിക്കളിച്ച മഴത്തുള്ളികള്ളണ്.

 അവയിപ്പോള് കരയുകയാണ്,

എന്തിനെന്നറിയാതെ,

ഒരു വിഷാധരാഗം പോലെ,

മൌനത്തിന്റെ നേര്ത്ത പരിവേഷമനിഞ്ഞു,

നൊമ്പരത്തിന്റെ മൂടുപടത്തിലൂടെ,

നേര്ത്ത സ്വരങ്ങളായി,

പുല്നാമ്പുകളെ തഴുകിത്തലോടി,

 മണ്ത്തരികളെ ഈറനണിയിച്ചു കൊണ്ട്

 അവയുടെ പൂര്ണതയിലേക്ക്

മഴ പെയ്തൊഴിഞ്ഞപ്പോള്

ഒരു പ്രണയ വിരഹത്തിന്റെ ദുഃഖം

 എന്റെ മനസിലും തളം കെട്ടിക്കിടന്നിരുന്നു.

പ്രതീക്ഷ നിറഞ്ഞ എന്റെ കാത്തിരിപ്പിനപ്പുറം

നീ തിരിച്ചറിയാന് ശ്രമിക്കാതെ പോയ

എന്റെ മനസിന്റെ വിങ്ങല്,

നിന്റെയുള്ളില്

ഒരു പുനര്ചിന്തയ്ക്ക് കാരണമാവില്ലെന്നരിയാം.

 എങ്കിലും ജനിമ്രിതികള്ക്കപ്പുറം

ഇനിയുമൊരു ജന്മമുണ്ടെങ്കില്.................