ഹൃദയത്തെക്കാള്‍ മെച്ചം വാഴതന്നെ

ഇന്നലെ


ദൈവം എന്നില്‍ ഹൃദയത്തിനായി ഒരിടംതന്നു

അവിടേ ഒരുകൊച്ചു ഹൃദയത്തിന്‍റെ വിത്തുനട്ടു

മതാപിതഗുരുക്കന്മാര്‍ പകര്‍ന്നുതന്നൊരു

സ്നേഹത്തിന്‍റെ മുലപാല്‍കുടിച്ച്

എന്നോടോപം എന്‍റെ ഹൃദയവും വളര്‍ന്നു

സ്വപ്‌നങ്ങള്‍കൊണ്ട് ഞാന്‍ വളംമിട്ടു

എന്‍റെ ഹൃദയം പടര്‍ന്നുപന്തലിച്ചു

ഹൃദയത്തിന്‍റെ ശിഖരങ്ങളില്‍ സ്നേഹത്തിന്‍റെ

സുഗന്ധമുള്ളപൂക്കള്‍ വിരിഞ്ഞു

സ്നേഹത്തിന്‍റെ നറുതേന്‍പൊഴിച്ചു വിരുന്നോരുക്കി

സ്നേഹത്തിന്‍റെ പരാഗണരേണുക്കള്‍ക്കായി കാത്തിരുന്നു\

ഒരുപൂമ്പാറ്റപോലും ഇതിലെ വന്നില്ല

വന്നതോ കുറെ തണ്ടുതുരപ്പന്‍ പുഴുക്കളും  മൂഞ്ഞയും

 പുഴുക്കള്‍ ഹൃദയംകാര്‍ന്നുതിന്നു മൂഞ്ഞയോ

കണ്ണുനീര്‍പോലും ഊറ്റികുടിച്ചു

നിലമൊരുക്കി വിളയിറക്കി വളംമിട്ടിട്ടും

വിളനശിച്ച കൃഷിക്കാരനെപോലെ

സ്വസ്ഥത നശിച്ച് സമാധാനം നഷ്ടപെട്ട

നീരുവറ്റി മുരടിച്ച  ഹൃദയവുമായി ഞാന്‍ നിന്നു.

ഇന്ന്‍

ഹൃദയം കൊത്തിപറച്ചു അവിടെ ഞാന്‍ഒരു വാഴനട്ടു
 
ഇപ്പോള്‍ സ്വസ്ഥം സമാധാനം

നാളെ

വാഴകുലച്ചു പാകമാകുമ്പോള്‍ അവകാശവുംമായി

എതെല്ലും തംബ്രാക്കന്മാര്‍ വരുമെന്നറിയാം 

എങ്കിലും ഹൃദയത്തെക്കാള്‍  മെച്ചം വാഴതന്നെ